Opuszczony Cmentarz

Kihe

- A co może Ci to przeszkadza?
Zapytał i na chwilę przerwał wycie.
- Jeżeli to Ci przeszkadza to stąd wyjdź!
Krzyknął głośno.
- To moja kraina znam ją na wylot...
Dodałl cicho i spojrzał na wilczycę. Wrócił do starego zajęcia.

Avira

Jezu,jeżeli nadal będzie tak wyć to nie wytrzymam i sama zacznę wyć,pomyślała.
Chciała wyjść ale bała się,że jeżeli się ruszy może przypadkiem zaatakować.
-Wybacz,nerwy mnie niosą-powiedziałąm to trochę niewyraźnie.

Kihe

Przerwał wycie. Spojrzał na wilczycę
- No znudziło mi się wycie. Dobrze dla Ciebie.
Powiedział normalnym głosem. Zaczynał powoli przyzwyczajać się do swojego towarzystwa, ale nie za bardzo.

Avira

Ledwo go słyszała.Udało jej się rzucić mu jej opanowany i bezwzględny wzrok. Potrząsnęła łbem.Powoli opanowywała swoją żądze.

Kihe

Wilk również spojrzał na wilczycę.
- Jak się zwiesz?
Zapytał niskim tonem, ale nie aż tak bardzo niskim. Wilk wstał, a po chwili usiadł.

Avira

-Avira,a ty?-zapytałam po odpowiedzi.
Wstałam a po chwili się położyłam. Znowu usiadłam.

Kihe

- Kihe.
Powiedział krótko i na temat. Nie wiedział o czym gadać tematy mu się wykończyły, a z resztą może nie rozmawiać może sobie siedzieć spokojnie.

Avira

Usiadła,długie nogi postawiła do przodu. Zaraz będzie stąd szła.

Kihe

OMG " Do" To jest spójnik, a łacznie to masz tylko 9 wyrazów w poście!

Wilkowi zaczęło się nudzić. Chwilę później zaczął nucić sobie piosenkę, ale sam nie wiedział jaką. Pamietał tylko, że taką śpiewała mu matka, gdy był jeszcze malutkim wilczkiem.

Avira

Podniosła się. Przeciągnęła ukazując całą swą sylwetkę. Rogi na głowie,i setki,malusieńkich metalowych kolców na grzbiecie oraz wiele małych blizn. Może i nie są groźne ale jak trafią w odpowiednią żyłę to można nieźle sobie ciało uszkodzić,jeśli chodzi o igły. Ruszyła w stronę wyjścia i wyszła.

Kihe

Właśnie w tym momencie przybiegły tu pieski Kihe'go. Na przedzie biegł Aris, a obok niego Baron, za nimi biegła truchtem Mika,a za nią dreptał mały Unkas, a nad maluchem Gasti. Psy podbiegły do mnie i zaczęły szczekać, jakby chciały mi coś powiedzieć. Zaczęły biec w stronę wyjścia, a ja za nimi. Po chwili już nikogo tu nie było.